هریک ساعت بی تحرکی در روز با افزایش 22 درصدی خطر ابتلا به دیابت نوع 2 همراه است
3 فوریه 2016- بر اساس تحقیق جدیدی که توسط محققان دانشگاه ماستریخت درهلند انجام گردید و نتایج آن در مجله ی Diabetologiaمنتشر شد، به ازاء هر یک ساعت بی تحرکی در روز، خطر ابتلا به دیابت نوع دو 22 درصد افزایش می یابد.
در این مطالعه ی مقطعی ارتباط بین مدت زمان کل و الگوهای رفتاری کم تحرکی با وضعیت متابولیسم گلوکز و سندرم متابولیک بررسی گردید.
شرکت کنندگان در این تحقیق از شتاب سنج activPAL3استفاده کردند، این ابزار رفتارهای کم تحرکی را با استفاده از داده های مرتبط با وضعیت(posture) افراد طبقه بندی می کند و معنای دقیقی از ارزیابی رفتار کم تحرکی را ارائه می دهد.
در این مطالعه از اطلاعات بدست آمده در مطالعه ی Maastrichtکه یک مطالعه ی آینده نگر، مبتنی بر جمعیت کوهورت بود، استفاده گردید.
نویسندگان از2497 شرکت کننده ی(میانگین سنی 60 سال، 52 درصد مرد) مطالعه ی Maastrichtخواستند که دستگاه شتاب سنج را 24 ساعته در هشت روز متوالی بپوشند.
محققان میزان کم تحرکی، تعداد زمانهای استراحت کوتاه روزانه(کم تحرکی)، تعداد زمانها کم تحرکی طولانی روزانه را (از 30 دقیقه تا بیشتر) اندازه گیری کرده و متوسط مدت زمان دوره های کم تحرکی را محاسبه نمودند. برای بررسی وضعیت دیابت این افراد، از آنها خواسته شد تا آزمایش تحمل خوراکی گلوکز را انجام دهند.
نتایج نشان داد در مجموع 1395 نفر(56 درصد) دارای متابولیسم طبیعی گلوکز بودند، 388 نفر(15 درصد) دچار اختلال در متابولیسم گلوکز و 714 نفر(29 درصد) به دیابت نوع 2 مبتلا بودند. افرادیکه به دیابت نوع 2 مبتلا بودند بیشترین زمان بی تحرکی را داشتند و نسبت به افرادیکه به اختلال متابولیسم گلوکز مبتلا بودند یا افرادی با متابولیسم طبیعی گلوکز، بیشتر از 26 دقیقه در روز در وضعیت بی تحرک بسر می بردند.
خطر ابتلا به دیابت به ازاء هر یک ساعت بیشتر بی تحرکی 22 در صد افزایش می یابد. هیچ ارتباط معنی داری بین تعداد زمانهای کوتاه بی تحرکی در طول روز، تعداد زمانهای طولانی کم تحرکی در طول روز و متوسط مدت زمان این دوره های کم تحرکی با وضعیت دیابت مشاهده نشد.
نویسندگان مقاله می گویند: این مطالعه بزرگترین تحقیق درنوع خود است که در آن از این نوع شتاب سنج برای شناسایی وضعیت شرکت کنندگان استفاده شده است که مدت زمان کل بی تحرکی و الگوهای رفتاری کم تحرکی را در گروهی از افراد مبتلا به دیابت نوع 2، افرادی با اختلال تحمل گلوکز و افرادی با متابولیسم طبیعی گلوکز بصورت عینی اندازه گیری کرده است.
محققان معتقدند مطالعات آتی بروی افراد مبتلا به دیابت نوع 2 می تواند نتایج این تحقیق را تایید کند. با این حال یافته های اخیر اشارات مهمی برای بهداشت و سلامت عمومی دارد زیرا این نتایج نشان می دهد رفتارهای بی تحرک مستقل از فعالیت ورزشی با شدت بالا ممکن است نقش مهمی در ابتلا و پیشگیری از دیابت نوع 2 داشته باشد. این موضوع باید در استراتژیهای کاهش کم تحرکی در برنامه های پیشگیری از دیابت لحاظ شود.
منبع:
www.medicalnewstoday.com/releases/306004.php